gabriela napisał(a):dowiedzieć się że w Polsce komuś wymiana aorty się udała, chociażby po kawałeczku.Pozdro
Opis chorych Przypadek 1.
Mężczyzna w wieku 73 lat, przyjęty w czerwcu 2006 r. do Kliniki Kardiochirurgii w stanie ogólnym ciężkim z powodu pęknięcia tętniaka aorty zstępującej w odcinku piersiowym i brzusznym. Rozpoznano typ I wg Crawforda – początek około 2 cm poniżej lewej tętnicy podobojczykowej, koniec na wysokości ujścia pnia trzewnego. Maksymalna średnica tętniaka dochodziła do 11 cm. Pacjent był od wielu lat leczony z powodu nadciśnienia, choroby niedokrwiennej serca (przebył jeden zawał mięśnia sercowego), przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, cukrzycy – typ II (nieleczony insuliną). Wykonano wymianę części aorty objętej tętniakiem oraz wszyto ujście pnia trzewnego do protezy. Stwierdzono drożność jedynie dwóch tętnic międzyżebrowych, które podkłuto. W okresie pooperacyjnym pacjent był leczony drenażem opłucnej lewej z powodu odmy. W 21. dobie chory został wypisany w stanie ogólnym dobrym; po sześciu miesiącach od zabiegu czuje się dobrze.
Przypadek 2.
Kobieta w wieku 72 lat, przyjęta w sierpniu 2006 r. do Kliniki Kardiochirurgii w stanie ogólnym średnim z powodu objawowego tętniaka aorty zstępującej w odcinku piersiowym i brzusznym. W obrazie klinicznym dominowały znaczne, rozpierające dolegliwości bólowe w okolicy pleców i nadbrzusza. Rozpoznano typ I tętniaka aorty piersiowej wg Crawforda – początek około 2 cm poniżej lewej tętnicy podobojczykowej, koniec około 1 cm nad ujściami tętnic nerkowych. Maksymalna średnica tętniaka dochodziła do 9 cm. Od wielu lat pacjentka była leczona z powodu nadciśnienia, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, cukrzycy – typ II (nieleczona insuliną). Wykonano wymianę części aorty objętej tętniakiem oraz wszyto ujścia pnia trzewnego i tętnicy krezkowej górnej – w jednej wyspie. Stwierdzono drożność ośmiu tętnic międzyżebrowych, które wszyto do protezy w jednej wyspie. W okresie pooperacyjnym nie występowały u chorej powikłania. Pacjentka została wypisana w 20. dobie w stanie ogólnym dobrym. Po trzech miesiącach od zabiegu czuje się dobrze.
Przypadek 3.
Kobieta w wieku 75 lat, przyjęta w styczniu 2007 r. do Kliniki Kardiochirurgii w stanie ogólnym średnim z powodu objawowego tętniaka aorty zstępującej w odcinku piersiowym i brzusznym. W obrazie klinicznym dominowały znaczne, rozpierające dolegliwości bólowe w okolicy międzyłopatkowej. Rozpoznano typ II tętniaka aorty piersiowej wg Crawforda – początek około 2 cm poniżej lewej tętnicy podobojczykowej, rozciągający się do rozdwojenia aorty i przechodzący na początkowe odcinki tętnic biodrowych wspólnych. Maksymalna średnica tętniaka w odcinku piersiowym dochodziła do 9 cm, a w brzusznym do 6 cm z klepsydrowatym przewężeniem do 4 cm pomiędzy ujściami tętnic nerkowych i ujściem tętnicy krezkowej górnej. Miejsce to wykorzystano do założenia klemu. Pacjentka była od wielu lat leczona z powodu nadciśnienia i przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. W 1983 r. była operowana z powodu zamknięcia lewej tętnicy biodrowej – wykonano udrożnienie tętnicy i wszycie łaty dakronowej w ścianę aorty i tętnicy biodrowej, poszerzające jej ujście. Obecnie u chorej wykonano wymianę części aorty i tętnic biodrowych objętych tętniakiem oraz wszyto ujścia obu tętnic nerkowych, a także pnia trzewnego i tętnicy krezkowej górnej. Stwierdzono drożność dwóch tętnic lędźwiowych, które podkłuto, oraz trzech tętnic międzyżebrowych, które również podkłuto z powodu znacznych zmian degeneracyjnych ściany aorty. Po 24 godzinach od operacji wystąpiło znaczne osłabienie siły mięśniowej kończyn dolnych, z zachowaniem ograniczonej ruchomości palców i stopy oraz kolana po stronie prawej. Dodatkowo wystąpiły zaburzenia czucia głębokiego i powierzchownego po stronie lewej. Do siódmej doby pooperacyjnej utrzymywały się laboratoryjne cechy ostrej niewydolności nerek bez konieczności leczenia nerkozastępczego. Od 14. doby pooperacyjnej chora leczona była również z powodu powierzchownego rozejścia się brzegów rany brzucha oraz odleżyny w okolicy lędźwiowej. Obecnie ponad 30 dni przebywa w szpitalu intensywnie rehabilitowana neurologicznie z nieznaczną poprawą ruchu kończyn i powrotem czucia.
Gabi więcej wiary w naszych wspaniałych lekarzy
